Den Bosch

Toegankelijkheid 

Beleving                

Dienstverlening    

Algehele ervaring 

Nadat de musea weer voor de zoveelste keer gesloten waren door de coronapandemie begon ik te hunkeren naar wat kunst en cultuur. Zodra het mogelijk was koos ik ervoor om een keer een museum in de buurt te bezoeken.

Mijn zus en ik waren erg benieuwd naar de expositie ‘GOTH – Designing Darkness’ en besloten met een doel naar deze expositie toe te gaan, namelijk: Is Design Museum Den Bosch gedesignd voor toegankelijkheid?

Gemengde gevoelens
Aangezien dit museum relatief nieuw is, verwacht je een zekere toegankelijkheid. Je hoeft namelijk geen rekening te houden met een monumentaal gebouw en je kunt de nieuwste snufjes van de moderne architectuur toepassen. Helaas was de weg naar het museum wel zo oud als de stad zelf waardoor we weer gebruik moesten maken van ieders favoriete straatbetegeling: kasseien. Ach ja, laten we de pret niet bederven en dit door de vingers zien. Eén ding is zeker, mijn nieuwe rolstoel is in ieder geval kasseienproof!

Het museum oogt ruim en heeft een prettige, gelijke vloer. We worden meteen bij de balie opgevangen door de vriendelijkste museummedewerkers die onze online tickets controleren. Naast een leuk praatje geven ze ons ook meteen de nodige informatie over waar we de jas kunnen ophangen en vervolgens de lift naar boven kunnen nemen. De lift was lekker ruim en bovendien brandschoon!

Eenmaal boven bij de expositie GOTH komen we voor ’s werelds grootste en zwaarste deuren te staan. Helaas krijgen we geen hulp bij het openen van deze deuren en moet mijn duwer met haar derrière tegen de deur aan twerken terwijl ze mij met haar arm die niet tegen de deur duwt vooruit duwt. Bij het verlaten van de ruimte had een medewerker ons in middels gespot en werd de deur voor ons opengehouden. Erg fijn!

Claustrofobisch
Binnen in de expositie kunnen we genieten van vrij weinig prikkels en geloof me dat hadden we verdiend nadat we in een hel van een parkeerplaats hadden geparkeerd (shout out). De expositie had de mogelijkheid tot een audiotour waar wij deze keer geen gebruik van hebben gemaakt, maar dit kan wel echt een toevoeging zijn als lezen er vandaag niet in had gezeten.

Tja en dan het voortrollen in het museum… Wat zal ik erover zeggen? Als ik dacht dat de lift in de parkeergarage smal was dan had ik de paden in de tentoonstelling nog niet gezien. Over het algemeen paste ik er PRECIES tussen maar op sommige stukjes ook gewoon helemaal niet. Erg jammer, maar laten we dan maar hoop houden dat ik de museumstukken goed kan zien. Helaas viel dit ook niet altijd mee. Sommige stukken lagen te hoog, hierdoor kon ik vanuit mijn rolstoelperspectief niet alles zien. Dit is niet jammer maar teleurstellend. Echter leverende dit perspectief ook interessante ontmoetingen op. Zo stond ik oog in oog met een opgezette geit en de meest intense waterspuwers.

Bossche bollen
Zoals je misschien in de gaten hebt is de taart in een museum voor mij een belangrijk element voor de echte museum-experience. Het museumcafé was voor mij als rolstoellerd te bezoeken door middel van een lange oprijlaan. Hier moet je een stukje voor omrijden, maar dan heb je ook een niet te steile, lange baan die is voorzien van wat kunst voor onderweg.

Helaas viel het taartassortiment ons wat tegen. Ik snap dat we in Den Bosch zijn, maar wij waren niet helemaal in de mood voor worstenbroodjes of Bossche bollen. Dus hebben we genoten van een lekkere cappuccino om ons uitje af te sluiten.