Happy little excursions

Toegankelijkheid     

Beleving                    

Dienstverlening       

Algehele ervaring     

Op 9 juli ben ik voor het eerst in de rolstoel een museum gaan bezoeken. Ik keek al enkele maanden uit naar deze expositie, maar door mijn situatie (en die van de wereld als geheel. Hallo pandemie!) had ik niet verwacht deze ook de kunnen bezoeken. Ik wil je in deze post meenemen in een zeer geslaagd dagje modern realisme.

Museum MORE
Museum MORE is het grootste museum voor modern realisme van Nederland. De collectie van het museum bestaat onder andere uit de eigen kunstcollectie van Hans en Monique Melchers en voortdurend wisselende tentoonstellingen van geleende werken.

In dit museum ligt de nadruk op twintigste-eeuwse en hedendaagse kunst. Daarnaast focust het museum zich op een optimale publieksbeleving door wisseltentoonstellingen en door moderne kunst toegankelijk te maken. De toegankelijkheid wordt op twee manieren uitgelegd. Ten eerste wil het museum de waardering van moderne kunst vergroten door collecties ten toon te stellen die een breed publiek aanspreken. Ten tweede willen ze dat het gebouw fysiek goed toegankelijk is. Om de kunst te waarderen, moet het namelijk wel gezien worden.

Bob Ross
Velen kennen Bob Ross van de populaire tv-serie The Joy of Painting (1983). In deze serie schildert Bob Ross in een 26 minuten durende aflevering de mooiste landschappen. Door zijn iconische uitspraken (geen fouten, maar happy little accidents) en rustgevende uitstraling is de kunstschilder inmiddels uitgegroeid tot een ware cultheld. Voor mij dé reden om zijn schilderijen eens in het echt te willen zien.

Museum MORE heeft met deze tentoonstelling de eerste overzichtstentoonstelling bestaande uit maar liefst veertig werken van de kunstschilder. De expositie werd gehouden in een zaal op de begane grond van het museum. Tijdens mijn bezoek kwam er een toezichthouder naar mij toe om te vragen of alles wel goed zichtbaar was. Hij legde mij uit, dat ze hier zo goed mogelijk rekening mee probeerden te houden en wilde daarom ook mijn mening horen. Het werk was inderdaad ook voor een rolstoelgebruiker goed zichtbaar.

De werken waren in een halve cirkel op ezels opgesteld. Niet de meest stabiel ogende opstelling, maar omdat we bij binnenkomst een boekje met zaaltekst en afbeeldingen van de schilderijen hadden gekregen, hoefden we ons geen zorgen te maken over bijna-botsingen met de ezels. De ezels zijn na afloop van de tentoonstelling gedoneerd aan verschillende culturele instellingen.

Venus ex Machina
Voor de volgende expositie moesten we naar de eerste verdieping. De route naar de lift was duidelijk aangegeven en de glazen lift paste mooi binnen het interieur van het museum. De lift deed me daarnaast denken aan de magische lift uit Tim Burton's Charlie and the Chocolate Factory. Gelukkig stopte deze wel gewoon bij de eerste verdieping😉.

Nadat ik als een ware Venus ex machina uit de lift rolde, kwamen wij aan bij de monumentale stillevens van sterk gestileerde apparaten en industriële objecten van Konrad Klapheck. De expositieruimte was ruim ingericht waardoor er ook met een rolstoel voldoende ruimte was om rond te rijden. Daarnaast waren zowel de kunstwerken als de informatiebordjes goed zichtbaar.

Beoordeling
Al met al was dit eerste museumbezoek in maanden een groot succes! Het was ontzettend wennen, omdat dit ook mijn eerste museumbezoek in een rolstoel was. Ik was daarom beperkter in mijn bewegingsvrijheid en daarmee hoelang ik naar een stuk kon kijken. Als mijn duwer het wel weer gezien had (en dat was bij de kunst van Klapheck soms al vrij snel), dan rolden we door.

Dat rollen ging overigens heerlijk soepel. De vloeren voelden als versgelegd asfalt onder mijn wielen. Er waren geen onnodige drempels tussen ruimtes en er was voldoende ruimte om te rollen. De eerder genoemde lift was ook pure perfectie. Hij was schoon (niet vanzelfsprekend 😖) en bewoog soepel. Dat laatste is ook belangrijk, omdat plotselinge bewegingen erg veel pijn kunnen doen. De museumshop was voor mij helaas minder toegankelijk: het was krap en de tafels en rekken waren te hoog om alles goed te kunnen zien.

Het personeel was ontzettend vriendelijk. Bij het controleren van de e-tickets werd ík meteen vriendelijk te woord gestaan en werd ik ook gewezen op de voorzieningen voor mindervaliden. Deze vriendelijkheid zette zich voort van de balie tot in de expositieruimtes.

Museum MORE heeft de lat voor de volgende museumbezoeken bijna onmogelijk hoog gelegd. Het personeel was vriendelijk en het gebouw was rolstoelvriendelijker dan de gemiddelde Dille en Kamille. Het museum is mijn ogen dus in hun missie geslaagd. Moderne kunst was voor mij die dag echt toegankelijk.

We want MORE!